قبل از هرچیز ذكر این نكته ضروری است كه تا كنون روشی برای تصفیه آب ابداع نشده است كه قادر باشد فقط ناخالصی ها و تركیبات مضر (نظیر نیترات،آرسنیك، فلزات سنگین و …. ) را از آب حذف كرده و عناصر سودمند را در آب باقی بگذارد. اما لازم است بدانیم كه انسان بیشتر مواد معدنی مورد نیازش را از غذا ، سبزیجات و سایر منابع طبیعت تامین می كند. در واقع آب برای بدن انسان یك منبع اصلی تامین مواد معدنی محسوب نمی شود و با كاهش غلظت این مواد در آب ، بدن دچار فقر مواد معدنی نخواهد شد. بعنوان مثال تصور كنید كه غلظت كلسیم در یك نمونه آب ، 40 PPM باشد( كه معمولا آبی با این مقدار كلسیم به سختی یافت می شود). این بدین معناست كه در هر لیتر از این آب 40 میلی گرم كلسیم موجود است. به دیگر سخن ، در هر لیوان از این آب حدود 10 میلی گرم كلسیم موجود است. این درحالی است كه كلسیم موجود در یك لیوان شیر 290 میلی گرم ، یعنی حدود 29 برابر كلسیم موجود در یك لیوان آب است.
علاوه بر این لازم به ذكر است كه املاح موجود در آب عموما از نوع املاح غیر آلی (inorganic minerals) هستند. این در حالی است كه بدن انسان قابلیت جذب املاح غیر آلی را ندارد. ( اگر چنین بود، ما می توانستیم با مكیدن سنگها، تمام مواد معدنی مورد نیاز بدن را جذب كنیم!) درواقع مواد معدنی موجود در خاك، توسط آب حل می شوند و گیاهان این مواد را جذب كرده و به مواد معدنی آلی (organic minerals) تبدیل می كنند. انسان نیز از طریق مصرف سبزیجات، میوه ها و یا گوشت حیوانات علف خوار، این مواد را جذب بدن می كند.