موگلین در واقع از بیش از سه دهه پیش این ایده را داشت. در آن زمان، وی و یک کاوشگر قطب به نام پل امیل ویکتور با یک شاهزاده  سعودی به نام محمد الفیصل دیدار کردند. آن‌ها همان موقع شرکتی را به نام شرکت بین‌المللی انتقال توده یخ شناور یا به اختصار آی.تی.آی تاسیس کردند و بین سال‌های 1975 تا 1981 مشغول بررسی امکان انجام این پروژه بودند.

اما آن‌ها با موانع زیادی مواجه شدند. آن‌ها اطلاعات و فناوری لازم را در اختیار نداشتند و نهایتا به این نتیجه رسیدند که پروژه واقع‌ بینانه نیست و مجبور شدند طرح خود را به حالت تعلیق دربیاورند.

تا این که در سال 2009/ 1388، ‌موگین متوجه شد که یک شرکت فناوری فرانسوی به نام سیستم‌های دازالت، دنیاهای سه‌بعدی خلق می‌کند و می‌تواند  برای آزمودن محصولات آینده، ‌شبیه‌سازی‌های الگوریتمی طراحی کند. بدین ترتیب موگین می‌توانست فرضیه‌های متعدد خود در مورد یدک کشیدن یک توده یخی شناور را در دنیای مجازی بیازماید و ببیند امکان‌پذیر هست یا نه.

به کمک شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، موگین توانست به بسیاری از سوال‌ها پاسخ دهد. آن‌ها نقشه‌ای از تبادل گرمایی توده یخ در طول مسیر و زیر آفتاب داغ تهیه کردند و توانستند میزانی از توده که در مسیر ذوب خواهد شد را محاسبه کنند. همچنین با استفاده از شبیه‌سازی دیگری،‌ مشخص کردند که توده یخی چه‌طور ممکن است ترک بردارد یا از هم بپاشد.

به علاوه، موگین این‌بار به اطلاعات ماهواره‌ای اقیانوس‌نگاری و آب‌وهوایی دسترسی داشت که به او کمک می‌کرد جریان‌های مختلف را بررسی کند و تصمیم بگیرد توده یخی شناور را چه‌طور از نیوفاندلند به جزایر قناری بکشد. در واقع این اطلاعات به او کمک کرد تمام مسیر را تعیین کند و بداند در مسیر دقیقا چه اتفاقاتی خواهد افتاد.

به گفته موگین، می‌توان یک توده یخ شناور چند میلیون تنی را تنها در عرض 141 روز هزاران کیلومتر تا جزایر قناری یدک کشید، ‌آن هم فقط و فقط با یک قایق یدک‌کش! بر اساس بررسی‌های موگین،‌ در طول مسیر فقط 38 درصد از توده یخ کم می‌شود. به علاوه یک پوشش محافظ از خرد شدن و پراکنده شدن توده یخی جلوگیری خواهد کرد.

حالا که این نتایج به دست آمده،‌ گروه رویای یخی موگین بسیار امیدوار است بتواند طرح خود را از شبیه‌سازی فراتر برده و به آن جامه عمل بپوشاند. اگر هنوز هم فکر می‌کنید این ایده عملی نیست، شاید برایتان جالب باشد بدانید مذاکراتی برای عملی شدن این پروژه در حال انجام است و بین سال‌های 2012/ 1391 و 2013/  1392 این پروژه در واقعیت آزموده خواهد شد.